Interview Herman Warnink

June 02, 2009 5:08 AM

Hier kunt u het interview van de Orde van Advocaten Sint Maarten lezen met een jurist die St. Maarten inmiddels heeft verlaten: Herman Warnink, (voomalig) rechter op Curacao en Sint Maarten.

1. Zou u voor de advocaten die nog niet zo lang praktijk voeren kort kunnen vertellen wie u bent en in welke periode u op St. Maarten werkzaam bent geweest?

Ik heb, verspreid over verschillende tijdvakken, gedurende in totaal 13 jaar op een van de eilanden van de Nederlandse Antillen gewoond en daar als rechter gewerkt: 1984-1987 (Curaçao), 1991-1997 (Curaçao) en 2001-2005 (Curaçao en vanaf 2002 Sint Maarten).

In de eerste periode reisde ik als lid van de Hoger Beroep combinatie een aantal keren mee naar Sint Maarten. In de loop van de tweede periode kwam ik steeds vaker als rechter in eerste aanleg, gedurende telkens een week, de civiele zaken op SXM behandelen. In die periode was ik, zoals dat op het Hof heette, "coördinator Bovenwinden". Dat was ook het geval op 5 september 1995, toen de orkaan Luis Sint Maarten teisterde. Op die dag verbleef ik op Curaçao, maar twee dagen later ben ik in de cockpit van een militair Hercules-vliegtuig meegevlogen om poolshoogte te kunnen nemen. Er was namelijk hoe dan ook geen telefonisch of soortgelijk contact tussen Sint Maarten en Curaçao mogelijk en we wisten niet hoe het de mensen van het Court House en de advocatuur was vergaan. Dat bleek vaak niet mee te vallen; ook bij de staf van het Court House waren mensen bij wie het dak was weggewaaid en die daardoor grote schade hadden opgelopen. De advocatuur was eveneens getroffen. Computers werkten niet meer en dossiers waren vaak verloren gegaan.Er moest een noodregeling komen voor de termijnen, onder andere van hoger beroep. Via de radio is de advocatuur opgeroepen voor een bijeenkomst in het Court House en in goed overleg hebben we zo'n regeling kunnen maken. Bij mijn weten zijn daaruit geen brokken voortgekomen.

In de laatste circa anderhalf jaar van genoemde periode reisde ik om de week naar Sint  Maarten; de andere week nam Bob Wit voor zijn rekening. In die periode was er namelijk geen "residing judge". We kwamen dan zondagavond en vertrokken vrijdagavond weer. Het was een hectisch bestaan, want op Curaçao werd ook nog wel wat van me verwacht. Bij een van de terugvluchten, die keer over Sto. Domingo, heeft er een verwisseling van mijn handbagage plaatsgevonden. In mijn koffertje zaten dossiers, worst en kaas van de Franse kant en een belastingvrije fles oude Bokma. Toen ik, na middernacht thuisgekomen, met mijn vrouw nog wat van die versnaperingen wilde genieten en daartoe het (uiterlijk identieke) koffertje opende, bleek dit gevuld! met damesslips en andere feminine attributen. Ik moest een verklaring schuldig blijven, maar na een dag of vier is, na tussenkomst van de toenmalige hoofdofficier Dick Piar, mijn koffertje in Sto Domingo opgespoord. Toen het werd terugbezorgd bleek de inhoud nog intact, behoudens de kaas en worst..!

In 2001 zijn we voor de derde keer naar Curaçao gegaan. Na een jaar viel de functie van residing judge op Sint Maarten vrij (Stefan van Lieshout ging toen weg) en zo kon het gebeuren dat wij de laatste drie van onze Antilliaanse jaren op!SXM hebben doorgebracht. Ik deed uitsluitend civiele zaken, waarvoor René van Veen en later anderen bijstand verleenden. René kwam eens per vier weken gedurende een week! en deelde ook in de rolvonnissen. Voor strafzaken werden beurtelings andere rechters ingevlogen, met name Dick vd Brink en Frank Wieland.

2. Kunt u vertellen over uw verwachtingen toen u op St. Maarten een aanstelling had aanvaard en ook of die verwachtingen zijn uitgekomen?

Toen ik met mijn vrouw in 2002 naar Sint Maarten kwam, wist ik, gezien onze " voorgeschiedenis" wel zo ongeveer wat ons te wachten stond. Je moest stevig doorwerken om het hoofd boven water te houden, maar dat heb ik nooit een probleem gevonden. De omgang met advocaten heb ik steeds als erg plezierig ervaren en hun inhoudelijke kwaliteit vond ik vaak opvallend goed. Moeilijk was voor ons dat ik in deze tijd de enige residing judge was; ik stelde me op het standpunt dat ik op elk moment een (spoed)zaak moest kunnen behandelen, zonder dat de komst van een collega uit
Curaçao kon worden afgewacht. Dat betekende dat we ons sociaal leven ernstig moesten beperken, voor mijn vrouw een nog grotere opgave dan voor mij. Ik had immers tijdens m'n werk voldoende contacten. Daar stond tegenover dat we heel mooi woonden op Oyster pond, zij het dat de! nfrastructuur van het huis erg slecht was, waarschijnlijk nog een gevolg van de orkaan Luis. Recepties en dergelijke bezochten we niet; zelfs heb ik een uitnodiging om -met anderen- aan een lunch met de toenmalige miss Universe deel te nemen ongebruikt moeten laten.

3. Wat is voor u het meest in het oog springende verschil met de omgang met de advocatuur in de Nederlandse rechtspraktijk?

In Nederland zijn de gerechtsgebouwen tegenwoordig van detectiepoortjes voorzien en is er een
publieksgedeelte en een gedeelte waar alleen het personeel kan komen. Daardoor alsmede door, ook in kleinere arrondissementen, het grote aantal rechters en advocaten is er weinig informeel contact tussen deze beroepsgroepen. Dat was op Sint Maarten wel anders.Voor door de advocatuur georganiseerde lezingen of bijvoorbeeld een nieuwjaarsborrel werden de rechters steevast uitgenodigd en daarvan heb ik vaak dankbaar gebruik gemaakt. Het gevaar als onder 2 bedoeld deed zich daar niet voor; het ging immers om advocaat-brede evenementen. Een afscheid
zoals ons op SXM ten deel is gevallen, een avondlijke vaartocht met een aantal advocaten over het Simpson Bay Lagoon, is in Nederland ondenkbaar.

4.Welke zaak of zaken zijn u bijgebleven en waarom?

Het past me! niet over individuele zaken te praten of te schrijven. Ik maak één uitzondering en noem de moorzaak op een meisje van acht jaar in de jaren tachtig van de vorige eeuw. Het meisje was door twee mannen uit haar huis,waar zij met haar moeder lag te slapen, ontvoerd. Ze is door hen
meegenomen naar een schip dat in Great Bay voor anker lag, is daar ernstig misbruikt en tenslotte gruwelijk vermoord. Ik heb die zaak als een van de rechters in hoger beroep gedaan, samen met Saleh en Koeijers. De dader heeft levenslang gekregen, zijn medeplichtige12 jaar. Tot het dossier behoorde een brief van de moeder aan koningin Beatrix; zij vroeg of de koningin zich nog herinnerde
dat, toen zij als prinses een bezoek aan Sint Maarten bracht, een meisje onder aan de vliegtuigtrap bloemen had aangeboden. Dat was dit meisje geweest...

5. Waar denkt u met het meeste! plezier aan terug?

Aan het afwisselende werk, de vaak interessante zaken. Ik ben er trots op in deze uithoek van het Koninkrijk aan de rechtsbedeling te hebben mogen meewerken.

6. Waarover bent u zich op St. Maarten altijd blijven verwonderen?

Dat de overheid zich aan de financiële tekorten weinig gelegen liet liggen en zich er niet aan stoorde dat zij in rechtszaken met keiharde vorderingen van soms vele miljoenen werd geconfronteerd. In dat soort zaken verscheen meestal alleen de advocaat als vertegenwoordiger. De verantwoordelijke gedeputeerde of ambtenaar kreeg je niet te zien.

7. Welke raad geeft u aan een jurist mee die naar St. Maarten verhuist?

Ga niet élke vrijdagavond borrelen.

8. Welke tips hebt u voor advocaten die onlangs op St. Maarten praktijk zijn gaan houden?

Probeer een cliënt, in kansarme zaken, ervan te overtuigen dat het beter is het niet op een proces te laten aankomen. Verkoop eens "nee" als de cliënt toch volhardt.

9. Hoe blijft u op de hoogte van de ontwikkelingen op St. Maarten?

Onze jongste zoon werkt als jurist op het Antillenhuis in Den Haag en we zijn geabonneerd op een email-krant die dagelijks door of via dit instituut wordt verzonden. Verder natuurlijk de site van de Daily Herald. Meer persoonlijke informatie krijgen we helaas weinig.

Zien wij u hier nog eens terug?

Niet als rechter,!maar als er nog eens een arbitrage of bindend advies nodig is.

(Source: Orde van Advocaten Sint Maarten)

May 26, 2009