De rubriek Mr. van de week heeft deze keer een Caribisch tintje. Mr. reisde af naar Bonaire en sprak daar met advocaten Matthijs van Dijk en George Soliana. Beiden zijn managing partner van advocatenkantoor Van Dijk Soliana Bonapart & Aardenburg in Kralendijk.

 

 

Het kantoor is gelieerd aan Soliana Bonapart & Aardenburg op Curaçao en Bloem Bonapart & Aardenburg op Sint Maarten. Het kantoor te Bonaire houdt zich voornamelijk bezig met het civiele recht en het bestuursrecht.

 

Bonaire was tot 2010 onderdeel van de Nederlandse Antillen. Op 10 oktober van dat jaar - in de volksmond ’10-10-10’ - werden de Nederlandse Antillen opgeheven en werd Bonaire, net als Saba en Sint Eustatius, een ‘bijzondere gemeente’ van Nederland. Mr. vroeg Van Dijk en Soliana hoe het is om in dit bijzondere stukje Nederland het advocatenvak uit te oefenen.

 

Hoe bent u beiden in de Bonairiaanse advocatuur terecht gekomen?

Soliana: “Ik ben geboren en getogen op Bonaire. Ik heb Nederlands-Antilliaans Recht gestudeerd aan de toenmalige Hogeschool van de Nederlandse Antillen te Curaçao en daarvoor Gemeente-administratie in Tilburg. Van 1986 tot 1992 ben ik gezaghebber (vergelijkbaar met de Nederlandse burgemeester) van Bonaire geweest. Sinds 1992 ben ik er advocaat. In de afgelopen jaren heb ik een aantal uitdagingen buiten het vak gezocht. Zo was ik bestuurder van de houdstermaatschappij van een aantal overheidsvennootschappen van het eiland, zoals die belast met de vuilverwerking en de exploitatie van de luchthaven. Toch belandde ik uiteindelijk weer in de advocatuur. Van dit vak krijg ik nooit genoeg.”

 

Van Dijk: “Ik studeerde Nederlands Recht in Nijmegen en begon daarna als jurist in Utrecht. Tot ik in 1997 een vacature in een vakblad zag van de rechtsvoorgangster van ons huidige kantoor, waar George al aan verbonden was. Ik heb gesolliciteerd en enkele maanden later ben ik geëmigreerd. Van dit besluit heb ik geen seconde spijt gehad. Ik heb nog wel korte tijd op Sint Maarten en Curaçao gewerkt, maar Bonaire heeft toch mijn voorkeur. Ik vond Sint Maarten veel te druk.”

 

Advocaat op Bonaire. Daar zijn ongetwijfeld veel Nederlandse advocaten jaloers op!

Van Dijk: “Ik wil een misvatting uit de wereld helpen. Men denkt vaak dat het heel ontspannen is om advocaat te zijn op Bonaire. Alsof wij permanent op vakantie zijn. Maar zo is het niet. Ook hier wordt hard gewerkt. De computer gaat ’s avonds en in het weekend regelmatig aan en als een bepaalde zaak dat vraagt worden er lange dagen gemaakt. Dat neemt niet weg dat ik me geen betere plek zou kunnen wensen om te werken dan hier. De gemoedelijkheid, die maakt echt het verschil. En het eiland is klein: het strand bevindt zich op loopafstand van ons kantoor. Ik trek regelmatig tussen de middag de zwembroek even aan. Na een frisse duik kan ik daarna weer vol energie aan de slag. Op welke andere plek vind je dat?”

 

Welke burgerlijke wetgeving geldt op Bonaire?

Van Dijk: “Ons Burgerlijk Wetboek lijkt sterk op het Nederlandse. De Nederlandse civiele wetgeving is echter niet van toepassing tenzij uitdrukkelijk aangegeven. Voorheen gold op Bonaire het Burgerlijk Wetboek van de Nederlandse Antillen. Toen Bonaire een bijzondere gemeente van Nederland werd - een openbaar lichaam in de zin van de Grondwet - kregen deze wetboeken de status van wetboeken voor Caribisch Nederland (de BES-eilanden). Hetzelfde geldt voor het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering.”

 

Soliana: “Onze burgerlijke regelgeving kent veel overeenkomsten met de Nederlandse. Daarom houden wij ook de Nederlandse jurisprudentie nauwlettend in de gaten. Dit is nog een behoorlijk klus, omdat we onszelf bij elke uitspraak de vraag moeten stellen in hoeverre de achterliggende Nederlandse wetsbepaling overeenstemt met die van ons. Afhankelijk van het antwoord op die vraag is de Nederlandse uitspraak voor ons direct toepasbaar of niet.”

 

Noem eens een verschil met onze burgerlijke wetten.

Soliana: “In Nederland bestaan de dagvaardingsprocedure en verzoekschriftprocedure naast elkaar. Wij kennen alleen de verzoekschriftprocedure. Ons Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering groeit trouwens wel steeds meer naar dat van Nederland toe. Wist je trouwens dat het Nederlandse Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering zijn oorsprong vindt in Nederlands-Indië?”

 

Is er een verplichte beroepsopleiding?

Van Dijk: “Nee, een verplichte beroepsopleiding is er niet. Advocaten moeten wel, net als in Nederland, eerst stage lopen. Ook kennen we een Orde van Advocaten en een Stichting Beroepsopleiding Advocatuur, maar niets is verplicht. Ik kan me voorstellen dat er in de toekomst wel een verplichte beroepsopleiding komt. De vraag is wel hoe hier praktisch uitvoering aan gegeven zou moeten worden. Vanwege de kleinschaligheid van de eilanden zou de opleiding toch op een centraal punt gegeven moeten worden. Curaçao zou dan de meest logische plek zijn, want daar zijn de meeste advocaten werkzaam. Maar moet een advocaat-stagiar van een van de vijf andere eilanden dan meerdere keren per maand voor een paar uur onderwijs heen en weer vliegen? Dat zou wel heel tijdrovend zijn.”

 

Hoe wordt de kwaliteit dan gewaarborgd?

Soliana: “Dat er geen verplichte beroepsopleiding is wil niet zeggen dat de kwaliteit van de advocatuur hier lager is. Je komt er simpelweg niet mee weg om geen kwaliteit te bieden. ‘Regulering door concurrentie’ noem ik dat. Als wij geen goed werk leveren, komen cliënten niet meer terug.”

 

Zou u ooit uw vak (weer) willen uitoefenen in Nederland?

Van Dijk: “Nee, ik zou nooit meer terug willen naar de advocatuur in Nederland. Ik vind het heerlijk om mijn vak hier uit te oefenen. Ook hier moet ik hard werken, maar de gemoedelijkheid die hier heerst, is in Nederland niet te vinden. Daarnaast ben ik gehecht aan de kleinschaligheid van Bonaire. Het is voor mij bijna ondenkbaar dat mensen in Nederland soms uren kwijt zijn om naar hun werk te reizen, of naar cliënten. Dat vind ik zo inefficiënt. Hier heb ik alles binnen handbereik.”

 

Soliana: “Het fijne van Bonaire is dat de afstanden hier kort zijn, fysiek en sociaal. Dat draagt bij aan het gemoedelijke. Dat vind je in Nederland niet. Aan de andere kant ligt belangenverstrengeling door de korte afstanden snel op de loer. Daar moeten we extra waakzaam op zijn.”

 

Mr. Online