Verkiezing of verkwisting?

August 18, 2009 7:53 AM

Geschreven door Eric R. de Vries
maandag, 17 augustus 2009

De Raad van Ministers van het land de Nederlandse Antillen heeft een wetsvoorstel gestuurd aan de Raad van Advies dat ertoe strekt dat de verkiezing van de leden van de staten van de Nederlandse Antillen in maart 2010 wordt uitgesteld tot begin 2011. De reden daarvoor is dat de Nederlandse Antillen volgens de met de partners in het Koninkrijk gemaakte afspraken per oktober 2010 een praktisch lege huls wordt.

Alle taken welke aan de Nederlandse Antillen zijn toebedeeld worden voordien overgedragen aan de eilandgebieden Curaçao en St. Maarten of aan Nederland voor wat betreft de BES. Het heeft dan, aldus de Raad van Ministers, geen zin in 2010 verkiezingen te houden voor leden van de staten. Voor goedkeuring van het wetsvoorstel zal een tweederde meerderheid van de statenleden nodig zijn.

De Curaçaose oppositiepartijen spreken er schande van. Zij noemen het ondemocratisch, een schending van de staatsregeling van de Nederlandse Antillen, een regelrechte coup. In de media valt het woord dicatatuur. Wat zij kennelijk wensen is dat er gewoon verkiezingen voor de statenleden van de Nederlandse Antillen worden gehouden in maart 2010. Desnoods, zo stelt een enkeling, moeten de nieuwe statenleden van de Nederlandse Antillen maar het nieuwe parlement van het land Curaçao, zodra dit is ontstaan, gaan vormen. Of moeten er in maart 2010 maar gelijktijdig verkiezingen worden gehouden voor het land Curacao.

Toegegeven kan worden dat het wetsvoorstel van de Raad van Ministers zich niet direct lijkt te verhouden met de staatsregeling. Die bepaalt immers dat Statenleden zitting hebben voor vier jaar, en dus niet langer. Dat de lands- of eilandsregeringen van de Nederlandse Antillen zich niet altijd aan de staatsregeling houden, mag echter bekend worden verondersteld. Het verleden en heden geven daarvan zoveel voordelen, dat ik ze hier maar niet zal noemen. Indien daarbij dan de praktische betekenis van de eis van de oppositiepartijen wordt betrokken, dan kan de conclusie niet anders zijn dan dat het een onzinnigheid betreft.

Het in maart 2010 houden van verkiezingen voor statenleden voor de Nederlandse Antillen betekent immers niet alleen dat dit op alle eilanden van de Nederlandse Antillen moet geschieden. Het houden van verkiezingen alleen op Curaçao is immers (ook) in strijd met de staatsregeling. En die andere eilanden zitten daar zeker niet op te wachten. En als die verkiezingen er toch zouden komen, zal het naar verwachting enkele maanden duren voordat er daadwerkelijk een nieuwe landsregering gevormd is. Dan resteren nog enkele maanden voordat er weer nieuwe verkiezingen moeten worden gehouden, nu voor het nieuwe land Curaçao. Het is wat eenvoudig aan te nemen dat de net geïnstalleerde statenleden maar het nieuwe parlement van het land Curaçao moeten gaan vormen. Die Statenleden zijn immers geen vertegenwoordigers van het volk in het nieuwe land Curaçao, maar van de Nederlandse Antillen. Niet alleen zijn zij dus niet gekozen door het volk van het land Curaçao, zij zijn ook vertegenwoordigers van bijvoorbeeld St. Maarten en Bonaire. Ik neem daarbij aan dat de oppositiepartijen niet bedoelen vertegenwoordigers van Bonaire en St. Maarten het volk van het nieuwe land Curaçao te gaan laten vertegenwoordigen. In maart 2010 verkiezingen houden voor het land Curacao kan ook niet. Dat land bestaat immers nog niet.

En dan heb ik het nog niet eens over de kosten van dergelijke, nodeloze, verkiezingen. Als burger die dat mede betaalt, heb ik daar ernstige bezwaren tegen. De overheid kost al geld genoeg, en op dit soort zinloze exercities zit ik niet te wachten.

Wat de verbindendheid van het wetsvoorstel betreft, veroorloof ik mij de volgende opmerkingen. Als het wetsvoorstel wordt aangenomen bij landsverordening met tweederde meerderheid, dan is het verbindend. Een dergelijke meerderheid is bovendien ook voldoende om de staatsregeling te wijzigen, dus daarmee is ook niets mis. En ook al zou het strijden met de staatsregeling, dan wordt aan dat oordeel, in ieder geval in rechte, nimmer toegekomen. In de Nederlandse Antillen geldt immers het toetsingsverbod, wat inhoudt dat de rechter niet treedt in de vraag of een landsverordening zich verhoudt tot de staatregeling. Kortom, als het besloten wordt door de rechtmatig gekozen volksvertegenwoordiging, dan is het geldend. In zoverre kan dat besluit ook nooit ondemocratisch zijn. Een dictatuur is het al helemaal niet, tenzij met succes betoogd zou worden dat alle statenleden dictators zijn.

(Source: Mr. Online)