Het referendum op Curaçao

March 18, 2009 4:24 AM

Geschreven door Eric R. de Vries

maandag, 16 maart 2009

Op 15 mei 2009 wordt er op Curaçao een referendum gehouden. De inzet: goed- of afkeuring van het bereikte politieke resultaat waarmee Curaçao een land wordt in het Koninkrijk der Nederlanden.

Dat resultaat lijkt, de voor- en nadelen afwegend, uitstekend. Curaçao krijgt daarmee immers de kans in hoge mate autonoom de eigen aangelegenheden te kunnen gaan regelen, met zeer beperkte samenwerking met de andere eilanden op die gebieden waarop dat echt voor de hand ligt (centrale bank, gevangenis, rechtswezen en politie). Daarnaast een goede mate van financiële controle op besteding van de publieke middelen (het belastinggeld) en een gezonde start doordat Nederland een aanzienlijk deel van de binnenlandse schuld overneemt.

Met dat resultaat krijgt Curaçao - de politiek - de middelen in handen eindelijk eens iets te gaan doen aan de achterstand op wezenlijke gebieden zoals armoede, onderwijs en gezondheidszorg. Gebieden waarop het nodige gedaan moet worden om ook de grote groep minderbedeelden die Curaçao kent een kans op een menswaardig bestaan te bieden. Goed onderwijs, goed inkomen, goede gezondheidszorg. De basis van elke welvaartstaat.

Het bereikte resultaat biedt die kansen. Immers, 100% van de op Curaçao geïnde belastingen blijven op Curaçao. Doordat er controle is op besteding der middelen, wordt voorkomen dat de politiek zoals in het verleden het belastinggeld over de balk kan gooien. Curaçao wordt dus een gezonde onderneming, op wiens jaarcijfers een register-accountant een goedkeurende verklaring zal durven afgeven. Voor diepte-investeringen kan Curaçao geld lenen, maar niet onbeperkt. Tot aan de internationaal erkende rentelastnorm. Geen herhaling van het verleden dus. Een goede basis voor de toekomst van Curaçao en haar bevolking in het bijzonder.

Hoogst onbegrijpelijk is dan ook dat de oppositie op Curaçao, met name de heren politici Cooper, Wiels, Navarro en Pierre, er alles aan doen om het bereikte resultaat de grond in te boren en een nee tijdens het referendum te bereiken. Door middel van disinformatie, discriminatie en intimidatie proberen zij de stemmer vooral tegen te laten zijn. Waar die nee stem dan wel in moet resulteren, wordt niet duidelijk. Het blijft bij stemmingmakerij en onrealistische alternatieven. Een daarvan is dat deze heren propageren de financiële problemen van Curaçao te gaan oplossen door met het pensioenfonds voor ambtenaren en andere overheidsdienaren te gaan onderhandelen over verlaging van de schuld (van honderden miljoenen) en daarover verschuldigde rente. Met andere woorden: het pensioenfonds, dat het door de wereldwijde financiële crisis al slecht genoeg heeft, moet nog meer gaan inleveren omdat deze heren de vrije bestedingsmacht en verkwisting niet willen laten varen. Zij noemen het autonomie, maar zij bedoelen anarchie.

De heren oppositie willen dus dat alle ambtenaren en andere overheidsdienaren die van het pensioenfonds een uitkering krijgen of in de toekomst hopen te krijgen, een aanzienlijk lager en pas later ingaand pensioen tegemoet gaan zien. Zij moeten er dus allemaal op achteruitgaan. Dat de betreffende heren zelf een vol pensioen opbouwen in 4 jaar tijd (u leest het goed ja, zij in 4 jaar, wij in 35 jaar) dat betaald wordt uit de algemene middelen (direct uit het belastinggeld dus, niet via het pensioenfonds), vertellen zij er niet bij. Met andere woorden: het volk zal volgens hen weer moeten boeten, zodat zij in luxe en onverdiende weelde kunnen tieren.

Het is maar een voorbeeld van hoe slecht het hier op Curaçao gesteld is met respect en eerbied voor het volk. Het "JA" tijdens het referendum zal daarom niet alleen de nieuwe staatkundige toekomst van Curaçao bepalen. Het referendum zal vooral een einde betekenen van de oude politiek waarin werd geregeerd door, voor en namens de politici zelf. Het is aan ons allemaal, het volk, dat op 15 mei 2009 duidelijk te maken. Ik mag denken dat die hoop niet illusoir zal zijn.

(Source: Dutch Magazine Mr.)