Omgangsnormen voor ambtsdragers in het Koninkrijk der Nederlanden

January 09, 2009 4:19 AM

Geschreven door Eric R. de Vries

vrijdag, 09 januari 2009

Voordat een jurist advocaat kan worden, legt hij de volgende eed of belofte af:

'Ik zweer (beloof) getrouwheid aan de Koning, gehoorzaamheid aan (in Nederland: de Grondwet) (in de Antillen en Aruba: het Statuut en de Staatsregeling), eerbied voor de rechterlijke autoriteiten, en dat ik geen zaak zal aanraden of verdedigen, die ik in gemoede niet gelove rechtvaardig te zijn.'

Kernonderdelen daarvan zijn dus gehoorzaamheid aan de hoogste wet en eerbied voor de rechterlijke autoriteiten.

Ministers, gedeputeerden, leden van de Tweede Kamer en leden van de Staten, doen in iets andere vorm hetzelfde. Zij beloven of zweren trouw aan de hoogste wet en een getrouwe vervulling van hun ambt. Hoewel de specifieke invulling die aan deze normen wordt gegeven door de eeuwen heen qua accent kan veranderen, zal als algemene lijn steeds blijven gelden dat ambtdragers zich opstellen, uiten en inzetten in het belang van diegenen die door hen als dragers van het ambt worden gediend. Voor ministers, gedeputeerden, leden van de Tweede Kamer en leden van de Staten zijn dat zonder uitzondering de burgers in de verscheidene delen van het Koninkrijk der Nederlanden.

Die burgers zijn evenwel in het geheel niet gediend met scheldende, vechtende of een tot polarisatie leidende houding van ambtsdragers. De vrijheid die bepaalde ambtsdragers in ons Koninkrijk zich kennelijk aanmeten om op die wijze hun ambt tot vervulling te brengen, is verder in de Westerse wereld zeker geen gemeengoed. Dat een ambtsdrager in een deel van een koninkrijk of republiek in de Westerse wereld een ambtsdrager (of zelfs alle ambtsdragers) in een ander deel daarvan publiekelijk uitmaakt voor corrupt of dief, en nog wel zonder dat aan die betiteling enige vorm van onafhankelijk onderzoek of proces is voorafgegaan, is ongehoord.

Maar in het Koninkrijk der Nederlanden is dit inmiddels tot een normaal beeld verworden. Dit verdient geen goedkeuring.

Omgangsnormen voor ambtsdragers, zoals eerbied en beleefdheid, zijn er niet slechts om ‘te zijn'. Zij dienen het hogere doel op een rationale wijze met respect voor de ander resultaten te bereiken in het belang van diegenen die door de vervulling van het ambt gediend worden. Elke ambtsdrager is het aan zichzelf en de burger verplicht die omgangsnormen te handhaven en van tijd tot tijd tot een hoger niveau te brengen. En dit betekent niet terugvallen naar het stenen tijdperk, waarin de ander tot moes slaan de norm was. Een ambtsdrager die, om welke reden dan ook, dit wel doet, miskent zijn ambt en de door hem afgelegde eed of belofte.

Natuurlijk is het niet altijd makkelijk geldende omgangsnormen in acht te nemen of deze zelfs te verbeteren door ze in zeer moeilijke situaties naar een hoger niveau te brengen. Van ambtsdragers mag evenwel verwacht worden zich juist in moeilijke situaties met de vereiste hoffelijkheid te gedragen en ook al gaat een andere ambtsdrager herhaaldelijk in de fout, eerst te slikken en dan op voorbeeldige wijze het wangedrag van de ander aan de kaak te stellen, in plaats van maar gewoon hetzelfde te flikken. Het onderscheid dat daarmee ontstaat is kenmerkend voor de evolutie van de mensheid en zal als geen ander mechanisme in de toekomst een juist beeld van het goede uit het verleden weergeven.

Ik daag elke ambtsdrager in het Koninkrijk uit onderdeel van dat goede te vormen.

(Source: Mr. Online)