Zuiderburen in de West

December 23, 2008 6:05 AM

Geschreven door Eric R. de Vries

dinsdag, 16 december 2008

Afgelopen week mocht ik voor een transactie naar onze zuiderburen in de west, Venezuela. Het land telt omstreeks 26 miljoen inwoners, anderhalf keer zoveel als in het Koningrijk der Nederlanden.

Bij aankomst in de hoofdstad, Caracas, vraag ik mij af hoe het kan dat mensen zo dicht bij de Antillen onder zo'n slechte omstandigheden leven. De armoede druipt van de bergen af, met honderd duizenden op elkaar gepropte hutjes die op instorten lijken te staan. Hoe zou het zijn daar iedere dag wakker te moeten worden, of hoe lang zou het duren voordat ik daar niet meer wakker wordt?

Wat hebben wij het toch goed in het Koninkrijk, dacht ik toen.

Niet dat het er in Venezuela niet beter op is geworden. Dat wel, want het percentage van de in armoede levende bevolking is gedaald van 60% in 1997 naar 33% eind 2007. Vriend en vijand van president Hugo Chavez zullen moeten toegeven dat het wat dat betreft stukken beter gaat met Venezuela. Maar de olieprijs daalde in nog geen zes maanden van US$ 140 naar US$ 45 per vat, en nu meer dan 50% van het staatsinkomen daarvan afhankelijk is, laat zich dat direct gelden.

Toch kost een auto voltanken -voor zij die een auto hebben - in Venezuela omgerekend nog geen US$ 2. Of voor hen die in staat zijn ondanks de zware strafbedreiging op de parallelmarkt dollars te verkopen, minder dan de helft daarvan. Maar dat is wel verboden, want de regering in Venezuela heeft besloten de Bs.F (de sterke bolivar) te introduceren met een vaste wisselkoers van 2,15 op de dollar. Met een inflatie van ruim 30% op jaarbasis lijkt die droom uiteindelijk voorbij te moeten gaan. Wat dat betreft geldt zelfs in Venezuela dat de realiteit uiteindelijk de strafwet ter zijde zal moeten stellen.

Maar met de ruggengraat van een rechtstaat, een onafhankelijke rechterlijke macht, is het, mag ik de advocaten die ik daar gesproken heb geloven, erbarmelijk gesteld. Helaas, wordt verzucht, zijn rechters hier te koop. En tegen de overheid procederen wordt ten sterkste afgeraden. De uitkomst van een dergelijke procedure weet men accuraat te voorspellen. De recente serie onteigeningen die Venezuela heeft gekend, in combinatie met de opzegging door Venezuela van een verdrag tot bescherming van buitenlandse investeringen, is menig advocaat in Venezuela een doorn in het oog. En de enige serieuze oppositieleider die het land kent verzuchtte deze week, na te zijn opgepakt voor een serie beweerde financiële misdrijven, dat hem alleen nog de moord op John F. Kennedy ten laste moet worden gelegd om zijn vervolging compleet te maken.

Met genoegen weet men nog wel te vertellen dat Venezuela (nog steeds) partij is bij het Verdrag van New York betreffende de erkenning van arbitrale uitspraken. Alsof de erkenning daarvan daar te lande immuun is voor de staat van de rechterlijke macht.

Ook wat de rechtstaat betreft is dat hier in de west dus stukken beter gesteld. Mijn trots voor de reeds lang bestaande situatie hier, op nog geen 67 kilometer afstand van Venezuela, kon ik dan ook moeilijk onderdrukken toen ik na enkele minuten vliegen weer op Curaçao uitstapte. Ik voelde mij ook direct een stuk vrijer en begon bijna te klagen over de lange rij wachtende toeristen op het vliegveld en het feit dat slechts één van de vijf immigratiebalies bemand was. Totdat een tweede beambte aan kwam snellen en tegen mij zei: "bon bini na Korsou".

(Source: Mr. Online)