Eind november 2011 opende ons kantoor, VanEps Kunneman VanDoorne, officieel een nieuwe vestiging op St. Maarten. Als eerste advocaat van ons kantoor op St. Maarten, had ik de eer om onze nieuwe vestiging op te zetten.

 

Een willekeurige stukje uit mijn ‘dagboek’:

 

Arbeidszaken

(…) Ik rij vanaf de parkeerplaats de weg op en toeter zachtjes naar de man die mij zojuist heeft voorgelaten. Met twee korte toetertjes groet hij mij terug. Iets wat hier gebruikelijk is kan je in Nederland zomaar op EUR 350 boete komen te staan. Ik ben op weg naar ‘Arbeidszaken’, om onze vestiging ook daar te registreren. Gisteren was ik er ook, maar volgden alle medewerkers een interne cursus. Vorige week lagen alle systemen plat. Vandaag hoop ik meer geluk te hebben. Opeens moet ik vol in de remmen. De auto voor mij stopt plotseling midden op de weg. Even schrik ik, maar ik zie al snel dat er niets aan de hand is. De bestuurder ziet een bekende en besluit dat dit het juiste moment is om even bij te praten. Ik en de steeds langere rij auto’s achter mij wachten geduldig totdat ze hun gesprekje hebben afgerond. De man geeft een toetertje wanneer hij wegrijdt. Vlak voor de rotonde moet ik nog even op de Amerikaanse chromaatgele schoolbus wachten. De buschauffeur heeft de bus schuin over de weg ‘geparkeerd’ en zijn knipperende stopbord uitgehangen. De bus blokkeert beide rijbanen. Schoolkinderen rennen de straat over. De auto achter mij – met volledig geblindeerde ramen – trakteert iedereen ondertussen op reggae muziek…

 

Bij ‘Arbeidszaken’ aangekomen mag ik direct doorlopen naar het ‘hokje’ waar de registraties worden behandeld. De stropdas heb ik inmiddels afgedaan en mijn bovenste knoopje los. De mevrouw aan de andere kant van de tafel lacht vriendelijk als ik, puffend van de warmte, binnenkom en groet mij hartelijk. Ze herkent mij nog van de vorige keer, en de keer daar voor, en…

 

Alle paperassen die men maar kan bedenken haal ik uit mijn aktetas en overhandig ik aan de mevrouw in kwestie. Ze bekijkt de stukken zeer aandachtig. Twee weken geleden was ik door haar nog heengezonden omdat niet alle kopieën van de eerste 7 pagina’s van mijn paspoort in kleur waren. Vandaag vraagt ze zich hardop af waarom ik in godsnaam zoveel kleurenkopietjes heb meegenomen…Maar goed, het lijkt erop dat alle documenten verder in orde zijn en ons kantoor in het systeem kan worden ingevoerd. Ondertussen bestudeer ik alle foto’s en psalmen aan de wand, twee keer. Nadat het een en ander is ingevoerd vraagt ze mij of ons kantoor een N.V., B.V., of eenmanszaak is. “Wij zijn een maatschap mevrouw”, zeg ik. Ik laat haar het uittreksel van de Kamer van Koophandel zien. Omdat de printer bij de Kamer van Koophandel laatst stuk was, heb ik twee weken op het uittreksel mogen wachten. De mevrouw kijkt mij verwarrend aan en zegt, “maatschap, dat komt niet voor in ons systeem hoor meneer, dus dat kan niet.” Ik zeg haar vriendelijk dat we toch echt een maatschap zijn en vraag of ze dat op één of andere manier toch kan invoeren. “Nee meneer, daar is geen vakje voor. Daar moet ons systeem voor worden aangepast en dat kan niet. Er valt een korte stilte. “O wacht”, zegt ze, “de IT-man uit Curaçao kan dat misschien. Hij komt over ongeveer drie weken. Denk ik.” Wederom valt er een korte stilte. Opeens zegt ze, “Of anders maakt u van uw kantoor gewoon een N.V. of B.V., is dat geen goed idee?”

 

U zult begrijpen dat de registratie die dag niet meer is gelukt. Op weg naar buiten roept de betreffende mevrouw mij na dat ik de volgende keer ook nog even de statuten van de maatschap (!) dien mee te nemen… Ik vermoed dan al dat die volgende keer weer een uitdaging wordt! Glimlachend ga ik op weg naar de plaatselijke energiemaatschappij. Even de aansluitkosten per cheque betalen…

 

De registratie van kantoor heeft ongeveer 5 maanden geduurd. Ik had dat voor geen goud willen missen! Inmiddels telt onze St. Maartense vestiging 6 advocaten en 2 ondersteunende personen.

 

(Source: Mr)