Can anyone claim the red planet or natural resources on asteroids? Business leaders and legal experts say the question has become more than philosophical as a growing number of firms, often backed by capital and technology from Silicon Valley, have set their sights on the resources of outer space asteroids and Mars.

 

In order to avoid conflicts between competing companies and countries over outer space resources, more work needs to be done on Earth to determine who owns commodities taken from celestial bodies, analysts said. 

 

"There is a huge debate on whether companies can simply travel to space and extract its resources," said Barry Kellman, a law professor who studies space governance at DePaul University in Chicago.

"There is no way to answer the question until someone does it," Kellman told the Thomson Reuters Foundation.

 

ASTEROID WATER FOR SALE 

U.S.-based Planetary Resources, a firm backed by Google founder Larry Page and Virgin Group's Richard Branson, expects to be mining asteroids for water in the next 10 to 15 years.

 

The company will launch its first robotic probe mission to scout asteroids for resource deposits in 2020, said Planetary Resources' Chief Executive Chris Lewicki.

 

 "If you obtain a resource and bring it with you, it becomes your property," Lewicki said, citing recently passed space laws in the U.S. and Luxembourg that offer a legal framework to ensure that private operators can be confident about their rights over resources they extract in space.

 

"You can sell, keep or deliver (space resources) peacefully," Lewicki told the Thomson Reuters Foundation.

 

The firm plans to extract oxygen and hydrogen - the components of water - from asteroids to sell.

 

Lewicki is not planning on bringing those water resources back to Earth; he wants market them in space, creating a "gas station" for other exploration missions.

 

Hydrogen and oxygen, kept at a docking station orbiting around Earth, will be used to fuel other space ships.

 

Moving those fuels from Earth into outer space is expensive, he said, and having energy accessible to ships will make voyaging easier.

 

One modest sized asteroid, about as big as a football field, "has enough oxygen and hydrogen to fuel every launch in the history of space (travel)," Lewicki said.

 

"We are seeing a boom - that might be a bad choice of words - in access to space."

 

MARTIAN APPROPRIATION 

Other analysts are not sure if companies can just fly up and start harvesting cosmic water, legally speaking.

 

The Outer Space Treaty of 1967 is the main international standard for what companies and countries are allowed to do when they aren't on earth, said Jacob Haqq-Misra, director of the Blue Marble Space Institute of Science, a Seattle-based research group.

 

The treaty says that space is the "provenance of all mankind". Countries cannot claim "national appropriation" or sovereignty over the Moon or other celestial bodies "by occupation or by other means", the treaty says.

 

This clause could prove tricky for private firms who want to mine on asteroids or Mars, said Haqq-Misra, including Planetary Resources and SpaceX, the private rocketship company run by tech billionaire Elon Musk.

 

"If SpaceX, a U.S. corporation, was to claim asteroid profits as its own, there is some ambiguity as to whether that constitutes national appropriation," Haqq-Misra told the Thomson Reuters Foundation.

SpaceX declined to comment.

 

NEW LAWS 

While the 1967 treaty is considered the global standard for sharing space, individual countries have recently passed laws allowing for property rights in the great beyond.

 

Luxembourg this month brought into force laws allowing private firms to own resources extracted from outer space in a move hailed by the nascent space mining industry.

 

Planetary Resources, for example, maintains an office in the small European country better known for its finance industry than space exploration.

 

The U.S. in 2015 introduced similar legislation for private space resource ownership but it only applies to firms majority owned by Americans.

 

NASA, the U.S. government's space agency, maintains a "neutral position with regard to mining of minerals on Mars", a spokesman said.

 

"If companies request assistance or want partnerships related to mining on Mars, we help to the best of our ability," NASA spokesman Guy Webster told the Thomson Reuters Foundation in an email without providing specifics on space resource ownership.

 

FROM SEA TO SPACE 

Along with national legislation and the 1967 treaty, there are other earthly regulations which could provide guidance for managing extraterrestrial resources, legal experts said.

 

Under the United Nations' Law of the Sea Convention countries have exclusive rights to exploit natural resources within around 200 miles (322 km) of their coast line, but ships and planes from other nations can freely pass through the waters.

 

This could serve as a template for space resource rights, where companies have exclusive economic rights in a given area around their landing point, but not ownership over an entire asteroid or planet, lawyers said.

 

"It's advantageous to work out a system where people can acquire property rights enforceable through a legal process," Andrew Brehm, an attorney with Scopelitis, Garvin, Light Hanson & Feary in Milwaukee.

 

"That being said, outer space is viewed in society as something similar to the ocean, where there is a collective interest," Brehm told the Thomson Reuters Foundation.

 

"A first come, first serve system does not necessarily work well when only certain countries or private entities can (currently) reach outer space."

Even if countries can agree on a universal property rights regime for space, there are still plenty of earthly grievances for countries and companies to address, said Kellman, the law professor.

Specifically, analysts and legal experts do not know whether companies would have to pay taxes or royalties to anyone on earth for extracting space resources.

 

It is an issue space exploration firms have yet to deal with.

 

"For the moment, the company exists on earth, where all of the laws and regulations apply," Planetary Resources' Lewicki said.

 

Wie bezit Mars?

Aardse vragen van ruimtevaartbedrijven over eigendom van Mars

 

Kan iemand het eigendom van de planeet Mars claimen? Of de grondstoffen die in asteroïden verborgen zitten?

 

Die vraag is volgens juristen en ondernemers tegenwoordig meer dan alleen filosofisch. Ceo's van ruimtevaartbedrijven — die niet zelden leunen op een grote zak geld uit Silicon Valley — hebben hun zinnen gezet op delfstoffen in asteroïden en de bodem van de Rode Planeet.

 

Om conflicten tussen landen en bedrijven over het eigendom te voorkomen moet er meer worden gedaan om te bepalen van wie de grondstoffen zijn, zeggen deskundigen.

 

'Er is veel discussie gaande over de vraag of bedrijven simpelweg grondstoffen mogen ophalen in de ruimte', zegt Barry Kellman, een in het bestuur van de ruimte gespecialiseerde hoogleraar van DePaul University in Chicago. ‘Die vraag is op geen enkele manier te beantwoorden, totdat iemand daadwerkelijk die grondstoffen gaat halen.’

 

Richard Branson

Dat moment lijkt al behoorlijk dichtbij. Het Amerikaanse bedrijf Planetary Resources verwacht binnen tien tot vijftien jaar water te gaan winnen op asteroïden en krijgt daarbij financiële steun van Google-oprichter Larry Page en serieondernemer Richard Branson. Al in 2020 moet er een eerste verkennende robot de ruimte in worden gestuurd.

 

Topman van Planetary Resources is Chris Lewicki. Hij maakt zich geen zorgen over de juridische aspecten. Degene die de grondstoffen naar de aarde brengt, mag zich volgens hem eigenaar noemen. ‘Je kunt die grondstoffen prima verkopen, houden of ergens bezorgen.' Planetary Resource wil zuurstof en water winnen uit asteroïden en die in de ruimte doorverkopen aan andere ruimtemissies met behulp van een soort ‘tankstations’. Dat is volgens Lewicki goedkoper en eenvoudiger dan ze naar de aarde te transporteren.

 

Ruimteverdrag

Andere kenners van de sector betwijfelen de wetmatigheid hiervan. Ze verwijzen naar het ruimteverdrag van de Verenigde Naties, waarin staat dat de ruimte 'van de hele mensheid is' en dat het landen niet is toegestaan de soevereiniteit over de maan of welk hemellichaam dan ook te claimen of zich die toe te eigenen.

Volgens Jacob Haqq-Misra, directeur van onderzoeksbureau Blue Marble Space Institute, vallen ook bedrijven onder dat verdrag. 'Stel dat SpaceX, een Amerikaans bedrijf, een asteroïde zou claimen. Dat zou je dan ook kunnen zien als toe-eigening door de Verenigde Staten.'

 

Enkele landen hebben aanvullende wetten gemaakt. Zo staat Luxemburg, dat zichzelf als een Europese mijnbouwhub positioneert, bedrijven toe grondstoffen te houden die ze uit de ruimte halen. Daarmee reageert Luxemburg op de snelgroeiende ruimtevaartsector en dat trekt bedrijven aan. Planetary Resources heeft inmiddels een kantoor in het piepkleine land. De Verenigde Staten kennen vergelijkbare wetgeving, al geldt die alleen voor bedrijven die in Amerikaanse handen zijn.

 

De ruimte als oceaan

Er zijn meer 'aardse' verdragen die een handvat kunnen bieden voor de omgang met buitenaardse grondstoffen. Het VN-Zeerechtbedrag geeft landen het exclusieve recht om op 200 mijl (322 kilometer) uit de kust grondstoffen zoals olie en gas te winnen. Schepen en vliegtuigen uit andere landen mogen dat gebied wel doorkruisen. Zoiets zou ook in de ruimte kunnen werken, betoogt Andrew Brehm, een advocaat. 'Onze samenleving ziet de ruimte als iets wat vergelijkbaar is met de oceaan. Een gebied met een collectief belang voor ons allemaal. Beleid dat uitgaat van het principe “wie het eerst komt, wie het eerst maalt” is op dit moment niet fair. Er is nu maar een beperkt aantal landen en bedrijven dat in staat is de ruimte te bereiken.'

 

Belasting

Zelfs als landen het eens worden over het eigendomsrecht van de ruimte, blijven er genoeg pijnpunten over. Zo weten juristen nog niet of bedrijven belastingen of royalty’s moeten afdragen voor in de ruimte gewonnen grondstoffen.

 

Bron: Economic Times