WILLEMSTAD — De Raad van Advies (RvA) twijfelt aan de onafhankelijkheid van de Projectcommissie-Oostpunt die de regering adviseert over de herziening van de bestemming van het land van Maal voor grootschalige ontwikkeling.

 

Dit blijkt uit stukken die met de conceptwetgeving ter goedkeuring aan de Staten zijn gestuurd en die in het bezit zijn van de Amigoe.

 

Betrokkenen uitten al sinds 2012 hun zorgen over belangenverstrengeling van de projectcommissie. Ondanks dat deze twijfels dus door de RvA werden gedeeld, heeft VVRP-minister Suzy Camelia-Römer (PNP) vlak voor indiening van de conceptwetgeving nog een eindadvies aan deze commissie gevraagd.

 

Het blijkt dat de projectcommissie ten aanzien van de herziening van de bestemmingsvoorschriften van Oostpunt een gedetailleerde reactie heeft gegeven, met uitzondering op de bezwaren van de erven Maal, ten behoeve van de besluitvorming van de minister. Het is de vraag of dit in overeenstemming is met de zorgvuldigheid die in acht genomen zou moeten worden bij de besluitvorming over de herziening van de gronden te Oostpunt.

 

Over de mate waarin de besluitvorming van de VVRP-minister door de jaren heen door deze commissie beïnvloed werd, wat de reikwijdte van de projectcommissie was en in hoeverre de adviezen daarvan van doorslaggevende aard waren, hebben de betrokkenen herhaaldelijk vragen gesteld.

 

De RvA wijst met betrekking tot de projectcommissie op het ‘zorgvuldigheidsbeginsel’ dat als beginsel van behoorlijk bestuur wordt aangemerkt. Dat wordt in het RvA-advies onder ‘De besluitvorming door de minister met betrekking tot de herziening’ aangehaald. De RvA stelt dat aan het zorgvuldigheidsbeginsel eisen worden gesteld die op een zorgvuldige beslissingsprocedure betrekking hebben, waaronder het vermijden dat ‘partijdige’ personen bij de besluitvorming betrokken zijn.

 

 

Dit aangezien in de projectcommissie twee vertegenwoordigers van de erven Maal zitten, de advocaat van de familie Maal Robert Blaauw van HBN Law en consultant Myra Jezek. De RvA omschrijft hen als ‘direct belanghebbenden’. Verder werd de deze commissie ook uit overheidsexperts gevormd. Behalve dat de twee leden namens Maal betrokken waren bij de besluitvorming van de projectcommissie en bij het uitbrengen van advies naar de minister toe (uit de stukken die bij de Staten zijn ingediend, blijkt opnieuw dat de commissie de minister van advies voorzag) duidt alles ook op betrokkenheid van een collega van Blaauw, Marcha Woudstra – van hetzelfde advocatenkantoor – bij de projectcommissie.

 

Woudstra werd ten tijde dat het ministerie van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning (VVRP) een zogenoemde ‘retainer-fee’ had lopen met HBN Law, verder ook betrokken bij het leveren van juridisch advies en bij vertegenwoordiging van het ministerie in rechtszaken. Tevens werd ze door het ministerie gevraagd om te werken aan de formulering van nieuwe wetgeving – actualisering van de EROC-wetgeving – met betrekking tot de ruimtelijke ontwikkeling van het eiland. Woudstra heeft in die tijd zelfs rechtszaken tegen VVRP gevoerd.

 

De RvA: “Ook in de gevallen waarin geen (privé)betrokkenheid (of de schijn daarvan) aantoonbaar is, mogen aan de uitoefening van een overheidsbevoegdheid slechts personen meewerken die tot een onbevangen oordeel, dus objectief en onpartijdig, in staat kunnen worden geacht. De eis van onpartijdig handelen impliceert dat bij een bevoegdheidsuitoefening geen (privé)belangen van bij de beslissing betrokken burgers, adviseurs of ambtenaren mogen worden betrokken. Van belang is dat de (schijn van) partijdigheid of een belangenconflict wordt vermeden.” Dit gedeelte van het RvA-advies wordt dan ook aangehaald in verband met de beslissing van minister Camelia-Römer, om in de eindfase – vóór het aanbieden van de conceptwetgeving – juist van deze projectcommissie een eindadvies in te winnen.

 

Zoals bekend kwamen de overheid en de eigenaren van Oostpunt – de erven Maal die jarenlang rechtszaken tegen de overheid hebben gevoerd om tot ontwikkeling van Oostpunt over te mogen gaan – in 2010 tot een schikking. Dit door een ‘Vaststellingsovereenkomst’ te tekenen. Vervolgens werd conform afspraken tussen de overheid en de familie Maal, de Projectcommissie-Oostpunt ingesteld, die als taak had om op de voortgang van het proces en de naleving van de gemaakte afspraken toe te zien. Ingewijden wijzen er op dat de oorspronkelijk taken, zoals het monitoren van de afspraken tussen de partijen alsook over de mogelijkheden van de ontwikkeling van Oostpunt te adviseren, niet stroken met het uitgeven van (eind)adviezen voor de besluitvorming van de minister. Hierbij wijzen zij weer op ‘belangenverstrengeling’.

 

De RvA geeft verder aan dat uit verscheidene stukken blijkt dat de projectcommissie ten aanzien van de herziening van de bestemming van Oostpunt, ‘een gedetailleerde reactie heeft gegeven’ op het advies van de zogenoemde ‘Zienswijzen-commissie’. De overheid heeft zoals bekend een zogenoemde ‘zienswijze’ (bezwaren tegen de conceptwetgeving) procedure gehanteerd. Dit in tegenstelling tot de gebruikelijke beroep- en bezwaarschriftprocedure waarmee burgers in verweer kunnen gaan. Deze procedure werd door VVRP ook op advies van HBN Law gehanteerd.

 

Om aan de hand van deze zienswijzen advies aan de minister uit te brengen, was de zienswijzencommissie met overheidsexperts en consultants ingesteld. De RvA: “Het blijkt dat de projectcommissie ten aanzien van de herziening van de bestemmingsvoorschriften van Oostpunt een gedetailleerde reactie heeft gegeven, met uitzondering op de bezwaren van de erven Maal, ten behoeve van de besluitvorming van de minister. Het is de vraag of dit in overeenstemming is met de zorgvuldigheid die in acht genomen zou moeten worden bij de besluitvorming over de herziening van de gronden te Oostpunt.”

 

Ingewijden benadrukken ‘dat VVRP met het fluitje van de projectcommissie meefluit’ en dat met de bevindingen van de zienswijzencommissie niets is gedaan.

 

Amigoe