DEN HAAG/AMSTERDAM – Wie wil kan in Nederland gemakkelijk meedoen met het Curaçaose ‘Wega di Number’. ‘Curaçaose lootjes’ lijken in grote steden een publiek geheim.

 

Een Surinaamse man op de markt in Amsterdam Zuidoost weet meteen waar het over gaat en waar de lootjes verkoper is te vinden. "Als hij er is, staat er soms een hele rij mensen die bij hem nummertjes willen kopen. Maar ik heb hem vandaag nog niet gezien." In een Antilliaanse winkel in Rotterdam doet de medewerker een bonnetje vol viercijferige nummers snel weg als er gevraagd wordt naar de Wega di Number.

 

In Den Haag lukt het beter om lootjes te bemachtigen. Daar zijn ook beduidend meer Antilliaanse winkels en restaurants. Op de toonbank van het eerste Curaçaos-Chinese restaurant waar we binnenstappen, ligt een oude editie van de Èxtra en in een warmkastje liggen loempia's en pastechi’s.

 

Een jongetje van ongeveer twaalf verschijnt van onder de houten toonbank. In accentloos Papiaments legt hij uit hoe Wega di Number werkt: “De kleinste inleg is 50 cent voor twee of drie cijfers, een euro voor vier cijfers.” De dagelijkse trekking vindt plaats op tv-zender Telecuraçao, om negen uur ’s avonds lokale tijd. “Kijk, deze nummers mogen allemaal niet.” Hij wijst op de waarschuwing bovenaan het bonnenboekje, dat al bijna op is.

 

Op het lot staat duidelijk ‘Wega di Number Kòrsou’ geprint. Legaal? Hij pakt zijn mobiel en verdwijnt weer onder de toonbank. “Als je wint, kom je morgen langs en je krijgt jouw geld.” Er hoeft in ieder geval geen belasting over de inleg te worden betaald.

 

De Kansspelautoriteit in Nederland zegt dat zij ervan op de hoogte zijn dat er in Nederland loten van een Curaçaose loterij kunnen zijn. “Een dagelijkse trekking zou in Nederland niet mogen. Je kunt maximaal zestien trekkingen per jaar houden”, aldus de woordvoerder. Het is daarom onmogelijk dat deze loterij in zijn huidige vorm in Nederland een vergunning zou kunnen hebben.

 

De toezichthouder kan zonder uitvoerig onderzoek niet zeggen of de lootjes daarmee illegaal zijn. Zo is een buitenlandse aanbieder van bijvoorbeeld online spelen van roulette niet per definitie in overtreding. De loterij zou dus in ieder geval op Nederland gericht moeten zijn, wordt er benadrukt.

 

Op Curaçao weten ze van niks. Een medewerker van stichting Wega di Number Kòrsou, verantwoordelijk voor de dagelijkse trekking op het eiland, zegt ‘niet bekend te zijn’ met lotenverkopers of verkooppunten in Nederland. “Het is illegaal. Ze gebruiken onze trekking; dat alleen.”

 

Ook bij een ander restaurant in Den Haag staan lootjes op het menu. Er weerklinkt een warme ‘bontardi’ van zowel de klanten als van de gastvrouw. Achter de bar liggen gebruikte bonnenboekjes. Een klant krijgt zijn afhaalbestelling en zegt ‘alles samen’ te willen afrekenen met zijn bankpasje, terwijl hij naar een bonnetje met nummers wijst.

 

“Dacht je dat het alleen op Curaçao verkrijgbaar was?” De vrouw begint te lachen: “Nou, hier heb je keuze uit vijf soorten loterijen! Eén van Curaçao, één van Bonaire, één van Aruba en twee van Sint Maarten. De bekendste is die van Curaçao, de Wega di Number Kòrsou.”

 

De laatste bon uit haar bonnenboekje wordt na het opschrijven van de nummers overhandigd. Ze pakt het bonnetje meteen terug. “Ik schrijf even de website voor u op, waar u morgen kunt zien of u gewonnen hebt.” En een man loopt nu het restaurant binnen met een A4 vol met cijfers. “Gisteren was geen goede dag. Niks gewonnen”, mompelt hij.

 

Of ze uitbetalen? “Zeker weten. Maar dan moet u wel het bonnetje goed bewaren. U kunt 3.000 euro winnen”, zegt ze vriendelijk.

 

Caribisch Netwerk