PARAMARIBO – Personen die een geldinzameling willen houden, moeten hiervoor toestemming vragen. Het is noodzakelijk dat deze campagnes onder toezicht van de overheid plaatsvinden, zegt oud-districtscommissaris (dc) Raymond Landbrug.

 

“Je kan niet zomaar een dag opstaan en beginnen geld op te halen. Je moet toestemming hebben.” Hij vindt dat voorwaarden verbonden moeten worden aan de toestemming, om inzamelingsacties te houden. Eén van de voorwaarden is dat de organisatie verantwoording moet afleggen voor de wijze waarop het opgehaalde geld is besteed.

 

Advocaat Stanley Marica is het eens met Landbrug over toestemming vragen en zegt dat dit bij de dc moet gebeuren. De oud-burgervader zegt echter dat bij grote en nationale inzamelingscampagnes de procureur-generaal moet worden ingeschakeld voor toezicht. Controle vanuit de overheid is volgens hem noodzakelijk om te voorkomen dat het opgehaalde geld voor andere dan de gestelde doelen wordt gebruikt. Landbrug vindt dat de overheid oplettend moet zijn en zelf naar de organisaties moet stappen, als zij zich niet aanmelden.

 

In het geval van Gilliana, waarbij het opgehaalde geld niet meer voor haar medische behandeling gebruikt kan worden omdat zij is overleden, zouden de organisaties toestemming moeten vragen om het geld op een andere manier te besteden. De Stichtingen ‘SuAid’ en ‘1 voor 12′ hebben beide besloten het opgehaalde geld in zijn geheel aan de familie van het overleden acht-jarige meisje over te dragen.

 

Voorzitter Giwani Zeggen van SuAid geeft toe dat zijn stichting geen toestemming heeft aangevraagd. Het is hem wel bekend dat dit ‘formeel’ verplicht is, maar hij zegt dat dit over het hoofd is gezien. Hij belooft de volgende keer wel toestemming te vragen. Voorzitter Steven Vismale van Stichting 1 voor 12 weet niet dat er toestemming nodig is voor dergelijke acties. Ook Vismale is voorstander van een fonds. Hij stelt voor dat dit ten minste door meerdere organisaties wordt geleid.

 

Jean-Luc van Charante, die zich vaker met crowdfunding bezighoudt, vindt het belangrijk dat wanneer het doel van de inzameling niet bereikt kan worden, organisaties hun donateurs moeten betrekken bij het besluit om het geld op een andere manier te gebruiken. Hij erkent weliswaar dat dit niet altijd mogelijk is, omdat er ook anonieme donateurs zijn. Van Charante onderstreept dat donateurs niet alleen doneren omdat er een specifiek doel gesteld is, maar ook wel omdat zij vertrouwen hebben in de organisatie en dat zij het geld op een goede manier zullen gebruiken.

 

De Ware Tijd