WILLEMSTAD — Partido Pais komt binnenkort met een initiatiefvoorstel voor gelijke behandeling en rechtsbescherming op basis van afkomst en seksuele geaardheid.

 

Dit kondigde partijleider Alex Rosaria aan tijdens een paneldiscussie na het vertonen van de documentaire ‘One Kingdom, One Love’ gisteravond in een tot de nok toe gevuld Teatro Luna Blou. Ook moet er volgens hem een meldpunt voor discriminatie komen en wordt er binnenkort een groot Nederlands-Curaçaos onderzoek naar discriminatie gestart op de eilanden.

 

Uit de film en de daaropvolgende discussie met de zaal kwam naar voren dat homoseksualiteit nog altijd een groot taboe is op Curaçao. Volgens Mario Kleinmoedig van Fundashon Orguyo Kòrsou (Foko) kent Curaçao ongeveer 10.000 gays, maar ondanks het feit dat Curaçao volgens hem een van de meest homotolerante eilanden in het Caribisch gebied is, ontvluchten gays het eiland veelal omdat ze zich toch niet veilig voelen en zichzelf niet kunnen zijn.

 

“Mensen met een homoseksuele geaardheid verschuilen zich vaak in een heteroseksuele relatie”, aldus Kleinmoedig. Volgens toehoorders in de zaal bestaat er op Curaçao een enorme angst bij ouders dat hun zoon of dochter gay is, omdat die door de samenleving als een mislukkeling wordt gezien.

 

Op Aruba daarentegen wordt het onderwerp volgens de regisseur van de film, Sebas Kes, steeds meer bespreekbaar en is de situatie vergelijkbaar met Nederland in de jaren tachtig. Hij denkt dat het niet lang meer zal duren voordat Aruba gelijke rechten kent voor gays en verwacht dat het homohuwelijk binnen vijf jaar is geregeld.

 

Partijleider van Pais Alex Rosaria herhaalde dat zijn partij binnenkort met initiatiefwetgeving komt voor ‘gelijke behandeling en gelijke bescherming voor iedereen’. Rosaria: “Dat betekent dat op termijn mensen van gelijk geslacht met elkaar kunnen trouwen.”

 

Wel benadrukte hij dat de wet niet exclusief gericht zal zijn op seksuele geaardheid, maar ook op kleur en afkomst. Deze wet zal vergelijkbaar zijn met de Nederlandse wet gelijke behandeling, gebaseerd op de grondwet. Aan een tijdsbepaling wilde hij zich niet binden, gezien het trage verloop van het wetgevingstraject.

 

“Het zal een paar jaar duren. We moeten eerst veel ‘common ground’ vinden. Ik hoop dat we steun krijgen van de bevolking, daar werken we aan.”

 

Medepanellid en voormalig PAR-Statenlid Stephen Walroud zei ervan uit te gaan dat zijn partij deze wetgeving zeker zal steunen. Volgens hem zit Curaçao in een kantelmoment, waarin gelijke rechten voor homoseksuelen bespreekbaar zijn.

 

“Het draagvlak wordt steeds groter en dan moet je doorduwen. Daar ligt ook de rol van de homobeweging, om druk uit te oefenen”, aldus Walroud. Hij riep ertoe op om te beginnen met het wetgevingstraject en dan ‘de stemmen te tellen in de Staten’. Voor Walroud is het geen enkel probleem wanneer politici openlijk gay zijn. “We hebben bij PAR genoeg gays op de lijst.”

 

Kleinmoedig zei blij te zijn dat er wetgeving zal komen, maar laakte de desinteresse van de regering voor homoseksuelen. “Geen enkele regering heeft enige steun geboden aan de homobeweging, die nu al twintig jaar bestaat.”

 

In reactie stelde Rosaria dat zijn partij al meerdere malen met de homobeweging om de tafel heeft gezeten, maar hij zei niet te kunnen garanderen dat andere coalitiepartijen het eens zullen zijn met de wetgeving. “Er zijn nog steeds mensen die geloven dat homo’s duivels zijn. Ook binnen mijn partij zijn er mensen die minder enthousiast zijn over dit onderwerp.”

 

UOC

De aanwezigen waren het erover eens dat er, naast een wet voor gelijke behandeling en bescherming, vooral gewerkt moet worden aan bewustwording op Curaçao. Kleinmoedig is daarom bezig met het vormen van allianties met bijvoorbeeld ouders met een homoseksuele zoon of dochter. 

 

“We hebben vijf koppels van ouder en kind en we gaan langs op scholen en de wijken in. Ook willen we langs bij het parlement”, aldus Kleinmoedig. Een dag eerder werd de documentaire ook vertoond aan studenten en docenten op de University of Curaçao (UoC). Mario Kleinmoedig is zelf bezig met een vijftal korte films, getiteld Yu’i hende, over de familieleden van LGBT’ers en wat de geaardheid van hun zoon of dochter voor hen betekent. Na afloop van de vertoning op de UoC werd door de regisseur gepolst of het een goed idee zou zijn om deze film ook op middelbare scholen te vertonen.

 

Hoewel de meeste studenten dat zouden toejuichen, werd tegelijk de kanttekening geplaatst of er wel medewerking aan gegeven zal worden door de schoolbesturen. “Maar”, zei een student, “als je het niet vraagt dan weet je het ook niet.”

 

Ook een vertoning in de openbare bibliotheek behoort tot de mogelijkheden. Een film als deze is zeker een waardevolle maatschappelijke bijdrage aan de verdere LGBT-emancipatie.

 

Hoewel een in het buitenland getrouwd homo- of lesbisch echtpaar hun huwelijk als zodanig kan laten registreren bij de Curaçaose burgerlijke stand (Kranshi), kan er nog steeds geen uitvoering gegeven worden aan de rechten die bij dat huwelijk horen, zoals het meeverzekeren van de partner, voogdij over de kinderen of rechten bij pensioenopbouw, omdat de lokale wet het huwelijk nog steeds omschrijft als een verbintenis tussen een man en een vrouw.

 

Amigoe