WILLEMSTAD — Tweede Kamerlid Liesbeth van Tongeren (GroenLinks) bracht afgelopen zaterdag een bezoek aan de Isla-raffinaderij.

 

Daarbij ging ze ook een kort gesprek aan met de Isla-medewerkers die zich bij de ingang hadden verzameld om op ‘passieve wijze te demonstreren’ tegen haar bezoek. Ze blikt tevreden terug, zo bevestigde zij na een verblijf van anderhalve dag op het eiland desgevraagd gistermiddag tegenover de Amigoe, vlak voor haar terugreis naar Nederland.

 

“Ik wil voorop stellen blij te zijn dat mijn verzoek via de Nederlandse Vertegenwoordiging is ingewilligd en dat ik de raffinaderij informeel heb mogen bezoeken. Bij aankomst bleek er voor de poorten van de raffinaderij sprake te zijn van een verzameling van een grote groep mensen, die ik te woord heb gestaan. Ik ben uitgestapt en heb een manifest – dat persoonlijk aan mij gericht was – van de vakbonden in ontvangst genomen. Ik kon daar toen mondeling slechts kort op in gaan, maar zal daar uiteraard nog schriftelijk op antwoorden.”

 

Het Kamerlid begrijpt de grote zorg van de werknemers over mogelijk baanverlies. “Natuurlijk is werkgelegenheid een bijzonder belangrijk aspect voor mensen, men wil de huur kunnen blijven bekostigen en hun kinderen onderhouden. Maar anderzijds is het natuurlijk al lang bekend dat het tijdperk van verbranding van fossiele brandstoffen voor het opwekken van energie een aflopende zaak is en dat men er wereldwijd naar streeft om tijdig een overstap te bewerkstelligen naar alternatieve – en met het oog op de klimaatverandering – tevens schonere energiebronnen. De CO2-uitstoot moet omlaag, hierover was men het ook eens tijdens de klimaattop in Parijs, en dit alles voor 2050.”

 

Normen naleven

 

Van Tongeren laat ook weten navraag te hebben gedaan over de huidige normen die gehanteerd worden. “Zo blijken deze normen overeen te komen met de normen van de Verenigde Staten uit 1979. Op de vraag aan de raffinaderij hoeveel het zou kosten en hoelang het zou duren voordat men een omschakeling zou kunnen maken om de huidig geldende normen na te kunnen leven, heeft men eerlijk geantwoord ‘dat het behoorlijk in de papieren zou lopen’.”

 

“Overigens de vragen die ik hier heb gesteld, zijn vragen die ik net zo goed in Nederland stel. Zo heeft men in Nederland ook te maken met normen waar energiecentrales en raffinaderijen zich aan dienen te houden en waar controle op plaats dient te vinden. Vandaar dat handhaving en inspectie een belangrijk onderdeel vormen in de gehele problematiek. Vanuit het gelijkheidsbeginsel kan het niet zo zijn dat een burger in de nabijheid van een raffinaderij met een minder acceptabele luchtkwaliteitsniveau te maken krijgt. Zo moet men ook in Nederland streven naar een acceptabele luchtkwaliteit voor de bewoners van nu bijvoorbeeld Groningen. Iedereen heeft recht op schone lucht.”

 

Van Tongeren geeft aan met haar komst in algemene zin naar meer informatie te hebben gestreefd omtrent de vragen ‘hoe de bevolking in algemene zin tegen de lokale olie-raffinage activiteiten aankijkt, de gevolgen hiervan op de acute gezondheid, of er sprake is van handhaving op de eigen hindervergunning, of er voldoende inspecteurs vanuit de overheid voorhanden zijn om adequaat te kunnen handhaven en hoe invulling wordt gegeven aan een mogelijk plan B’.

 

 

Hoorzitting

 

Zoals gemeld had een groep werknemers zich voor aankomst van het Kamerlid met hun vakbonden, PWFC en Apri, bij de raffinaderij verzameld. “Mij werd hierbij de vraag gesteld waarom Nederland zich over een interne kwestie van Curaçao beraadslaagt.” De Tweede Kamercommissie voor Koninkrijksrelaties houdt deze maand een hoorzitting over de Isla waarvoor verschillende belanghebbenden zijn uitgenodigd om informatie over de Isla-problematiek te geven. “Ik heb op die vraag een vergelijking getrokken met het Curaçaose parlement, dat zelf ook bepaalt over welk onderwerp men wenst te beraadslagen. Het gaat er om dat men elkaar met respect bejegent binnen de bestaande verhoudingen van het Koninkrijk. Zo heeft de Tweede Kamer recent bijvoorbeeld ook gedebatteerd over de activiteiten van Shell in Irak en zal zich deze maand dus buigen over de Isla”, aldus Van Tongeren.

 

Bij aankomst bij de raffinaderij heeft zij de aanwezigen gevraagd of men ‘heeft nagedacht over een plan B’, op zowel korte als lange termijn. “Of wil men wachten tot er plotseling sprake is van baanverlies dat immers gepaard gaat met de ontwikkelingen wereldwijd? We zien dat er op wereldniveau plotseling bijvoorbeeld ook kolenmijnen worden gesloten. Dit heeft al tot verlies van veel werkgelegenheid geleid en daarmee radeloosheid onder de getroffenen. Mijn mening is dat er over dit soort zaken op voorhand nagedacht moet worden, naar alternatieven gezocht en op tijd toegewerkt moet worden. Juist om dergelijk plots baanverlies tegen te gaan.” Ze benadrukt dat een alternatief voldoende werkgelegenheid dient te behelzen om baanverlies binnen verdwijnende industrieën op te kunnen vangen.

 

 

Rondleiding

 

Op de vraag hoe zij de rondleiding en de gelegenheid om vragen te stellen aan de directie van de raffinaderij heeft ervaren: “Natuurlijk probeert een bedrijf zich in een dergelijke situatie van zijn beste kant te presenteren. Desondanks heb ik de indruk dat er ook op pittige vragen van mijn kant eerlijk antwoord is gegeven.” Over de plannen van de overheid voor modernisering van de raffinaderij en schonere productie door een overstap op verbranding van LNG-gas, reageert Van Tongeren: “Ik denk dat dit slechts een wat schonere productie kan opleveren waarbij ik mij afvraag in hoeverre zich de daarvoor benodigde investering van naar ik begrijp een paar miljard, loont? Dit met het oog op de klimaatverandering, de uiteindelijke noodzaak van energie-transitie en het wereldwijd toewerken naar 2050 om de uitstoot terug te dringen.”

 

Amigoe