Commentaar in het Antilliaans Dagblad

WILLEMSTAD - In de kwestie van het ambtshalve onderzoek van ombudsman Alba Martijn naar vermoedelijk niet-integer handelen door Gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels, waarbij haar partijgenoot en politieke baas premier Ivar Asjes (PS) weigert de gevraagde informatie aan de ombudsman te verstrekken, gaat het de facto om twee wetten die elkaar ogenschijnlijk tegenspreken of andere doelen lijken te dienen.

 

Het is de Landsverordening bescherming persoonsgegevens vs. de Landsverordening ombudsman (kortweg: LvBP vs. LvO). Welke gaat vóór? Welke weegt zwaarder?

 

Asjes geeft daar in zijn twee, gisteren onder de media verspreide, brieven aan de ombudsman géén antwoord op. Hij volstaat met de mededeling dat ‘er beperkingen zijn in het vrijgeven van persoonsgegevens’.

 

,,Het verwerken van persoonsgegevens, waaronder begrepen het ter beschikking stellen van de persoonsgegevens, wordt door deze wet (LvBP, red.) verboden, indien het verstrekken van de persoonsgegevens onverenigbaar is met het doel waarvoor ze zijn verkregen.”

 

De minister-president stelt dat de wet en de beginselen van behoorlijk bestuur ‘gebieden dat ook de ombudsman hiermee rekening houdt’.

 

Dat ziet de ombudsman zelf dus (heel) anders: ,,De minister van Algemene Zaken (Asjes, red.) – op grond van artikel 18 (*) is hij daartoe wel verplicht – wenste niet in te gaan op de afgifte van de door de ombudsman aan hem gegeven documenten. De minister geeft in zijn reactie van 7 mei 2015 aan dat, kort samengevat, de ombudsman rekening dient te houden met de bepalingen van de LvBP.”

 

Zoals door deze krant bericht, spreekt de ombudsman bij herhaling van het door de premier ‘achterhouden’ van informatie voor de ombudsman. Maar de pleitnotitie gaat ook in op de ogenschijnlijke strijd tussen de LvBP en de LvO. Met andere woorden: waar Asjes zich op beroept om maar níet mee te hoeven werken de gevraagde informatie te verstrekken.

 

,,Het is verder van belang om op te merken dat de LvBP zelf voorziet in de situatie die door de minister van Algemene Zaken wordt gesignaleerd. Artikel 8, sub c van de LvBP bepaalt immers dat persoonsgegevens verwerkt kunnen worden indien dit ‘noodzakelijk is om een wettelijke verplichting na te komen waaraan de verantwoordelijke onderworpen is’. Dit artikelonderdeel verduidelijkt buiten alle twijfel dat de verwerking en verstrekking van persoonsgegevens mogelijk is bij de uitoefening van wettelijke verplichtingen, zoals thans het geval is. Het vorenstaande geldt uiteraard niet alleen voor de toezichtsbevoegdheden van de ombudsman, maar ook voor alle andere wettelijke toezichthouders en instanties en personen met opsporingsbevoegdheden. Dit standpunt wordt door diverse wetenschappelijke onderzoeken onderschreven.”

 

Op grond van deze bovenstaande verwikkeling kan volgens de ombudsman ‘niet anders worden geconcludeerd’ dan dat de stellingen van de minister van Algemene Zaken uitgaan van een ‘juridisch onjuist en ontwijkend standpunt, met als klaarblijkelijk doel om de Gevmin (Wiels, red.) uit de wind te houden’.

Om aldus te eindigen:

 

,,De weigering van deze minister – met een onterecht beroep op de LvBP – om de door de ombudsman verlangde informatie te verstrekken, is evidentelijk in strijd met de bepalingen van de Landsverordening ombudsman.”

 

En, zo wordt er ‘wellicht ten overvloede’ aan toegevoegd:,,De LvBP beperkt de bevoegdheden neergelegd in de LvO niet.”

 

Met andere woorden: volgens de ombudsman overstijgt in dit geval de LvO de LvBP.

 

Wordt (ongetwijfeld) vervolgd.

 

(*) Artikel 18 Landsverordening ombudsman: De ombudsman is bevoegd bij het desbetreffende bestuursorgaan, de verzoeker en, voor zover van toepassing de betrokken ambtenaar, alle inlichtingen te vragen die een aangelegenheid betreffen waarop het onderzoek betrekking heeft. De gevraagde inlichtingen worden verstrekt binnen een door de ombudsman aan te geven termijn.

 

Bron: Antilliaans Dagblad