Het Engelstalige dagblad Today onthulde in December 2010 dat de Buncampers het economisch eigendom van een stuk erfpachtgrond voor drie miljoen dollar had verkocht aan het nep-bedrijf Eco-Green NV. Buncamper-Molanus verwierf het erfpachtrecht van de overheidsgrond tegen een jaarlijkse vergoeding van ongeveer 10,000 dollar in april 2008, toen zij zelf lid was van het Bestuurscollege.

 

In december van dat jaar, drie dagen nadat Eco-Green was opgericht met de stroman Theodore Oniel Walters als directeur, verkochten de Buncampers het economisch eigendom van de grond aan dit bedrijf. Walters is een gepensioneerde medewerker van publieke werken waar Claudius Buncamper jarenlang de scepter zwaaide.

 

Onder aanhoudende druk van de publieke opinie en de politiek trad Buncamper-Molanus op 23 december 2010 af. Oppositieleider William Marlin had in de aanloop naar haar val gesuggereerd dat de transactie iets met witwassen te maken zou kunnen hebben.

 

Een akte, getekend door notaris Francis Gijsberth,  toont aan dat Eco-Green $1.6 miljoen in contanten betaald zou hebben en dat de rest in 90 maandelijkse termijnen van 18,750 dollar zou worden voldaan. Bij haar aftreden verklaarde Buncamper-Molanus echter dat er geen geld van eigenaar was gewisseld tijdens de transactie.

 

Procureur-Generaal Dick Piar gaf al in 2011 toestemming voor een strafrechterlijk onderzoek, maar doordat het openbaar ministerie werd bedolven onder de moordzaken en andere tijdrekkende onderzoeken kwam het er steeds niet van.

Daar komt nu verandering in. Het misdaadtoneel in Sint Maarten is relatief rustig dit jaar waardoor er capaciteit beschikbaar komt om het onderzoek uit te voeren. Of dit ook daadwerkelijk tot vervolging en derhalve tot een rechtszaak zal leiden is niet zeker; dat hangt af van de uitkomsten van het onderzoek en of het Openbaar Ministerie voldoende bewijzen denkt te hebben voor een veroordeling.