WILLEMSTAD – Naar aanleiding van uitspraken over openbaar maken van screening resultaten door Ivar Asjes en Glenn Camelia geeft advocaat mr. Maarten van Dooren (Nl) aan dat dit naar zijn mening niet strafbaar is.

 

Beoogd minister-president Ivar Asjes bood op 1 juni op zijn Facebookpagina aan om het resultaat van zijn screeningsrapport openbaar te maken: “Ik kondig publiekelijk aan dat ik, Ivar Asjes, één van de ministeriële kandidaten geen probleem heb om al mijn gegevens openbaar te maken om voor het volk te bekijken. Ik heb niks te verbergen en mijn geweten is schoon.”

Deze aankondiging deed Asjes nadat er ophef was ontstaan over het screeningsproces, omdat waarnemend gouverneur Adèle van der Pluijm-Vrede de Statenleden te kennen had gegeven dat er afgelopen maandag geen nieuw politiek kabinet kon worden beëdigd. Er zouden nog een aantal screeningsdocumenten ontbreken.

 

Gisteren werd Asjes’ aanbod in de kiem gesmoord door formateur Glenn Camelia. Volgens Caribisch Netwerk beroept Camelia zich op de Wet Screening Kandidaat-ministers van 18 oktober 2012 N° 66. Volgens Camelia is iemand die ingaat op het aanbod van Asjes om de gegevens bekend te maken strafbaar, zelfs met toestemming van Asjes zelf. De formateur vindt het onnodig om persoonlijke screeningsinformatie naar buiten te brengen omdat het een beoogd parlementslid in gevaar kan brengen of kan beschadigen.

 

Mijns inziens heeft de heer Camelia het niet bij het rechte eind. Ik ga er hierbij vanuit dat het betreffende rapport alleen betrekking heeft op Ivar Asjes en op niemand anders. Het betreffende artikel 23 waaraan de heer Camelia refereert is gericht aan de kabinetsformateur, en stelt het in strijd handelen met artikel 7 lid 1 en/of artikel 12 strafbaar. Deze artikelen gaan echter niet over geheimhouding, maar over het benoemen of voordragen door de kabinetsformateur van een kandidaat, indien deze is veroordeeld voor een misdrijf en over het op afstand zetten van de zakelijke belangen. Op overtreding van de genoemde artikelen staat een maximale gevangenisstraf van vier jaar.

 

Artikelen 8 en 22 hebben wel betrekking op de geheimhoudingsplicht. Daarin wordt bepaald dat eenieder die betrokken is bij de screening verplicht is tot geheimhouding daarvan, tenzij hij tot bekendmaking wettelijk verplicht is of de landsverordening hem zelf daartoe verplicht. Artikel 26 lid 1 verbindt aan schending van deze geheimhoudingsverplichting een gevangenisstraf van ten hoogste twee jaar of een geldboete. Echter, het tweede lid van dit artikel bepaalt: ‘geen vervolging heeft plaats dan op klacht van hem, te wiens aanzien de geheimhouding is geschonden’. Kortom, als Ivar Asjes een openbaarmaking van zijn screeningsrapport (en het rapport enkel en alleen betrekking op hem heeft) aanbiedt, dan is er geen enkel bezwaar tegen publicatie van dat rapport.

 

(Versgeperst)