Een van de opdrachten is ‘het voorbereiden van maatregelen die een ordentelijk verloop van het proces van ‘screening’ van kandidaat-bewindspersonen na de verkiezingen van 19 oktober verzekeren’.

 

Het interim-kabinet gaat een juridische basis leggen voor een screeningsprocedure, zo bevestigde interim-premier Stanley Betrian ook aan de Telegraaf, die vandaag een interview met hem heeft geplaatst. PAR-Statenlid Pedro Atacho, die in het verleden verschillende malen als formateur heeft opgetreden, legt uit dat er momenteel al een landsbesluit onverenigbaarheid van functies van ministers en staatssecretarissen bestaat.

 

Een landsverordening zou echter een verdergaande en minder vrijblijvende basis moeten bieden voor een justitieel, fiscaal en persoonlijk antecedentenonderzoek.

 

De vraag is wat er precies in de wet bepaald moet worden.

Wat zijn de criteria?

Hoe hoog mag een belastingschuld zijn,

welke persoonlijke omstandigheden kunnen het kabinet in diskrediet brengen, en

hoeveel MOT-meldingen – en van bedragen van welke grootte – kunnen bijvoorbeeld niet door de beugel.

Ook is nog onduidelijk wie bij de komende kabinetsformatie die screening moet gaan uitvoeren, aangezien de VDC vleugellam is gemaakt.

 

Karel Frielink, partner bij Spigt Dutch Caribbean en Deken van de Orde van Advocaten, vraagt zich op Facebook ook af hoe de screening in zijn werk zou moeten gaan.

“Ik begrijp dat er wordt gewerkt aan een nieuwe regeling inzake de screening van kandidaat-ministers…

Wat zou er zoal moeten worden gescreend?

Of iemand is veroordeeld voor een strafbaar feit?

Of iemand deelneemt (of heeft deelgenomen) aan antidemocratische groeperingen of andere groeperingen die een gevaar vormen voor de staatsveiligheid?

Of iemand schulden heeft bij de belastingdienst, SVB et cetera (en waar ligt de grens of wat beoordeel je dan precies)?

Het persoonlijke gedrag van de kandidaat (omgang met maffia-achtige figuren;

proberen internationale ‘diplomatieke’ baantjes te regelen voor dubieuze figuren die immuniteit goed kunnen gebruiken;

drugsgebruik;

poging tot oplichting van een verzekeringsmaatschappij;

etc. etc. etc.)?”

Frielink: “Dan is ook nog de vraag wie dat allemaal gaat/kan uitzoeken en hoe, en wie eindverantwoordelijk is en de definitieve beslissing neemt? Als je even over al deze punten nadenkt (en ook vanuit de verschillende perspectieven) moet je vaststellen dat het nog niet zo eenvoudig zal zijn een regeling te maken, zeker niet een die sluitend is (los van de vraag of dat objectief bepaalbaar is), laat staan voor het geval minder fatsoenlijke mensen de screeningsbevoegdheden gaan uitoefenen. Screening: makkelijker uitgesproken dan gedaan!”

Momenteel is het zo dat er, zoals bepaald in het landsbesluit onverenigbaarheid van functies van ministers en staatssecretarissen, door de fractievoorzitters gezorgd wordt voor een curriculum vitae van de kandidaat-bewindspersoon van hun partij.

De kandidaat moet ook bekendmaken welke belangen hij/zij heeft in ondernemingen, welke functies en nevenfuncties hij bekleedt, welke nevenwerkzaamheden hij verricht en wat die inhouden, de vermogenspositie van zijn gezinsleden, en informatie over privéleven of vermogenspositie voor zover die informatie van belang is voor een goede uitoefening van het toekomstige ambt en die bij bekendwording hem of het kabinet in een ongewenste positie zou kunnen brengen.

Functies en nevenfuncties worden neergelegd en belangen in ondernemingen indien noodzakelijk afgestoten.

Verder staat in het landsbesluit dat de formateur/ministerpresident met de kandidaat de wenselijkheid bespreekt van een medisch onderzoek en dat hij zal beschikken over de resultaten van een door de procureur-generaal ingesteld juridisch onderzoek.

De gegevens worden overgedragen aan de Veiligheidsdienst en de procureur-generaal.

Deze doen een antecedentenonderzoek naar strafrechtelijke, fiscale en persoonlijke gegevens van een kandidaat.

Op basis van het resultaat van deze screening krijgt de formateur te horen of de kandidaat de screening wel of niet heeft doorstaan.

Dit goede gebruik, aldus Atacho, is onderdeel geworden van ons ongeschreven staatsrecht, net zoals bijna het gehele proces van vorming van een nieuwe regering tot het ongeschreven staatsrecht behoort.

Zoals bekend was de screening van het kabinet-Schotte op 10- 10-‘10 niet afgerond.

Om te voorkomen dat het nieuwe land Curaçao zou beginnen zonder ministersploeg, zijn de ministers beëdigd zonder dat de screening was afgerond.

Binnen drie weken werd het hoofd van de Veiligheidsdienst Curaçao (VDC) op non-actief gezet, omdat gegevens over de screening op straat waren komen te liggen.

Premier Schotte concludeerde ten slotte dat er geen beletselen waren voor zijn ministersploeg, waar de Commissie Onderzoek Curaçao onder leiding van Paul Rosenmöller concludeerde dat het ‘onwaarschijnlijk lijkt dat alle kandidaat-ministers zouden zijn voorgedragen en benoemd indien de screening zou zijn voltooid voor 10 oktober 2010 op de wijze zoals in de Nederlandse Antillen gebruikelijk was en er geen interventies bij de Veiligheidsdienst waren gepleegd door de minister-president’.

 

 

Er zijn gisteren twee oproepen verstuurd voor een openbare vergadering van de Staten.

Griffier Silvin Cijntje riep een vergadering op voor donderdag 4 oktober in de Statenzaal te Ansighstraat, terwijl Statenvoorzitter Dean Rozier voor vanmiddag drie uur een openbare vergadering heeft opgeroepen. Deze wordt in het Rennaisance hotel gehouden. Gezien het feit dat een meerderheid van de Staten Rozier heeft gekozen tot voorzitter, is het te verwachten dat deze vergadering een quorum zal hebben en doorgang zal vinden. Ook zal de minister-president deze meerderheid ongetwijfeld erkennen en vandaag komen.

 

Beide vergaderingen hebben als belangrijkste agendapunt een bespreking met interim-minister- president Stanley Betrian over de specifieke taken die het interim-kabinet heeft gekregen van de gouverneur. Deze houden onder meer in het doen terugkeren van de bestuurlijke rust op Curaçao en in de relatie met de overige landen van het Koninkrijk, het voorbereiden van de parlementaire verkiezingen van 19 oktober 2012, het herstellen van het democratisch bestel, het herstel van het financieel en economisch vertrouwen in Curaçao in binnen- en buitenland en het voorbereiden van een degelijk screeningsproces voor toekomstige ministers.