WILLEMSTAD — De bouw van het nieuwe ziekenhuis (HNO) kan onverhinderd voortgezet worden. Dat heeft de rechter gisteren besloten.

 

Het verzoek om voorlopige voorzieningen van Stichting Documentation and Conservation of the Modern Movement Curaçao (Docomomo), stichting ProMo en stichting Team Cactus over de verdere sloop van Sehos-gebouwen is afgewezen. Ook de op 5 mei opgelegde ordemaatregel, waarbij het ministerie van VVRP bevolen werd om alle sloopwerkzaamheden te staken op straffe van een dwangsom van 1 miljoen gulden, vervalt.

 

Het gerecht concludeert dat de VVRP-minister, Sona en Sehos hebben aangevoerd dat ‘mede gelet op de zeer slechte staat van het Sehos-ziekenhuis’, het in het belang van de hele Curaçaose bevolking is dat het HNO wordt gebouwd. De drie stichtingen deden het verzoek om voorlopige voorzieningen middels een bestuursrechtelijk kort geding, dat gisteren werd afgewezen. Tegen deze beslissing staat geen hoger beroep open. Zij gingen in verweer tegen de wijziging van het Eilandelijk Ontwikkelingsplan (EOP), waardoor volgens hen tal van historische gebouwen nu in het ‘stedelijk woongebied’ vallen waar men deze zonder sloopvergunning kan slopen. Zij omschrijven dit als gelegenheidswetgeving en menen dat er zo een ‘gevaarlijk precedent is geschapen’.

 

De rechter stelt in haar beoordeling wel voorop dat het oordeel van het gerecht ‘in de onderhavige procedure een voorlopig karakter heeft en niet bindend is in de bodemprocedure’. De rechter besloot op 5 mei ook, na de sloop – dit tegen een eerder opgelegde ordemaatregel in – van twee Sehos-gebouwen, het Mortuarium en het Prikcentrum, gezien de grote belangen die er spelen, dat de derde-belanghebbenden gehoord dienden te worden. Deze, de Stichting Ontwikkeling Nederlandse Antillen (Sona) en het St. Elisabeth Hospitaal (Sehos), gaven tijdens de behandeling dan ook een uitgebreid overzicht van de financiële gevolgen van de voornoemde ordemaatregel en belichtten tevens de effecten hiervan op de geldende verplichtingen en de vertraging van de verdere bouwwerkzaamheden. Zoals uitvoerig belicht, had Sona benadrukt dat iedere week van vertraging ‘een schadepost van 650.000 dollar oplevert’.

 

De rechter: “Doordat het gebouw van het HNO qua perceelindeling, bouwhoogte, gevelbreedte, dakvorm en dergelijke niet aan de bestemmingsvoorschriften ‘Binnenstad’ voldoet, maar wel aan ‘Stedelijk Woongebied’, heeft de VVRP-minister ervoor gekozen om op grond van het Wijzigingsplan het EOP te wijzigen.” De rechter stelt in het verlengde hiervan dat er voor het slopen binnen de bestemming ‘Stedelijk Woongebied’ geen sloopvergunning dient te worden aangevraagd. “Als het Wijzigingsplan in stand zou blijven, zou aldus geen sloopvergunning nodig zijn voor het slopen van de in verband met de bouw van het HNO te slopen (en reeds gesloopte) gebouwen, waaronder een deel van het Sehos.”

 

En: “In het verzoekschrift (van de drie stichtingen, red.) is vermeld dat het verzoek betrekking heeft op het Mortuarium en de Zuidwestgevel van het Sehos-ziekenhuis. De verzoekers hebben zich tijdens de behandeling op het standpunt gesteld dat de door hen verzochte voorziening ook betrekking heeft op gebouwen binnen het gearceerde deel van kaart (door de stichtingen op 6 mei gemaild). Hoewel hier sprake is van een vermeerdering van hetgeen aanvankelijk is verzocht, zal het gerecht het om proces-economische redenen toestaan.” De rechter meent ook dat aannemelijk is geworden dat de VVRP-minister geen sloopvergunning heeft verleend in verband met de bouw van HNO. “Om die reden zal het door verzoekers ingestelde beroep, tegen de door de minister ‘vermoedelijk verleende sloopvergunning’, niet slagen.”

 

Ook wordt gesteld dat de minister, conform de wetgeving ruimtelijke ontwikkeling (EROC), als orgaan van het Land Curaçao bevoegd is om het EOP te wijzigen en dat aangenomen kan worden dat ‘hij bevoegd was om het Wijzigingsplan vast te stellen’. De rechter meent dan ook dat het ‘aannemelijk is geworden dat de minister niet in strijd met de wet heeft gehandeld door het Wijzigingsplan vast te stellen. “Het is niet aannemelijk geworden dat de bouw van het HNO niet kan worden aangemerkt als een nieuwe ontwikkeling (verwijzend naar een aangenomen motie van het parlement van 11 april 2013, waarin de locatiekeuze voor de bouw op Otrobanda viel, red.) die niet was voorzien bij de vaststelling van het EOP.”

 

De rechter stelt ook dat met betrekking tot wat door de drie stichtingen is gesteld inzake Willemstad op de Werelderfgoedlijst van Unesco, ‘zij miskend hebben dat de minister bij de vaststelling van een wijzigingsplan, niet gebonden is aan de verplichtingen van het Land Curaçao en of het Koninkrijk der Nederlanden jegens Unesco’. “Aangezien vaststaat dat de gebouwen waarop het verzoek betrekking heeft geen monument zijn, was de minister bij de vaststelling van het Wijzigingsplan en de verlening van de bouwvergunning niet gehouden om op het behoud van die gebouwen toe te zien. Op grond van hetgeen hiervoor is overwogen, komt het gerecht voorlopig oordelend, tot de conclusie dat het beroep in de ingestelde bodemzaken, waarschijnlijk niet zal slagen”, aldus de rechter.

 

 

In deze zaak werden PROMO, DOCOMOMO en Team Cactus vertegenwoordigd door advocaat mr. Henriquez. De Minister van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke planning werd bijgestaan door Marcha Woudstra en Luigi Virginia van HBN Law. SONA werd vertegenwoordigd door mrs. Tom Peeters en Frank Kunneman van VanEps Kunneman VanDoorne. SEHOS werd bijgetsaan door Susanne Pendjol-Klarenbeek en Mirto Murray.

 

 

Vonnis LAR 2015/72755