De advocate eiste dat hij voor maart 2013 voorwaardelijk in vrijheid werd gesteld.

 

Q. werd bij onherroepelijk vonnis van 13 februari 2003 door het Gerecht in Eerste Aanleg van de Nederlandse Antillen veroordeeld tot gevangenisstraf voor de duur van 4 jaar. Bij Landsbesluit van 22 januari 2004 is aan Q. een voorwaardelijk gratie verleend en werd een gedeelte van zijn straf kwijtgescholden onder de voorwaarde dat hij zich gedurende 10 jaar niet naar de Nederlandse Antillen mocht terugkeren (de zogenaamde vreemdelingengratie).

 

Q. keerde echter wél terug naar Curacao en werd in 2007 opnieuw aangehouden en voor een nieuwe zaak tot een gevangenisstraf van 8 jaar en 11 maanden veroordeeld. Met deze veroordeling kwam de kwijtschelding van 2004 te vervallen en moet hij alsnog het kwijtgescholden deel van zijn eerdere straf uitzitten.

 

Het Hof (3 rechters) was met de Advocaat-Generaal van oordeel dat de advocate niet-ontvankelijk is in haar verzoek. Het verzoek strekt immers tot de voorwaardelijke invrijheidstelling (VI) van Q., en het Wetboek van Strafrecht (Sr) kent een regeling daarvoor (in paragraaf 3 van Titel II van het Eerste boek, artikelen 1:30 tot en met 1:40). Omdat de advocate niet de juiste wettelijke weg bewandelde werd zij niet-ontvankelijk verklaard in het verzoek.

 

Zij moet zich tot de Minister van Justitie wenden met haar verzoek tot voorwaardelijke invrijheidstelling, indien zij het niet eens is met zijn beslissing kan zij zich tot het Hof wenden om die beslissing te laten toetsen.

 

Gebaseerd hierop kwam het Hof maandag tot een niet-ontvankelijk verklaring. De gedetineerde komt dus vooralsnog niet eerder vrij.

 

(Openbaar Ministerie Curacao)